Zapraszamy do zapoznania się z recenzją Marka Misiaka o książce O świecie, o Bogu Christiana Wolffa (w przekładzie Artura Banaszkiewicza),

która ukazała się w „Forum Akademickim”.

Im głębiej wchodzi się w traktat Wolffa, tym więcej nieoczekiwanych skojarzeń. Koncepcja światów równoległych wykorzystywana jest współcześnie głównie w kulturze popularnej, tymczasem Wolff rozważa ją, aby wskazać na różnice między arbitralnością (przygodnością) a koniecznością (zdeterminowaniem poprzez powiązanie z innymi elementami świata). Ponieważ świat jest jednym bytem, lecz złożonym, od innych możliwych światów odróżnia go sposób złożenia części (porównanie świata do maszyny). Wystarczy drobna zmiana sposobu złożenia tych części, a nie będzie to już ten sam świat, zaś konsekwencje tej zmiany będą stopniowo zataczać coraz szersze kręgi. Nieodparcie przychodzi mi tu na myśl opowiadanie I uderzył grom Raya Bradbury’ego: podróżnicy w czasie cofają się do epoki dinozaurów i przypadkowo zabijają motyla, co w ich teraźniejszości powoduje kolejne fale coraz gwałtowniejszej, skokowej ewolucji. Najlepszy dowód na to, że mamy do czynienia z żywą myślą, a nie archeologią filozofii.

 

PO WIĘCEJ KLIKNIJ TUTAJ

Komentarze

Ten post dostępny jest także w języku: angielski