Kwartalnik Prawa Podatkowego 2021

Opublikowano: 30 March 2022
kpp-03

Wszystkie numery “Kwartalnika Prawa Podatkowego” z roku 2021 są dostępne w naszej ofercie wydawniczej. Poniżej zamieszczamy przegląd treści zeszytów z serdecznym zaproszeniem do lektury.

Nr 1 (2021):

Opodatkowanie niepożądanej społecznie konsumpcji. Wprowadzenie do tematyki

Bogumił Brzeziński

Współcześnie można zaobserwować zjawisko wprowadzania do systemów podatkowych wielu państw podatków od towarów i usług uznanych za społecznie niepożądane. Należą one do kategorii podatków akcyzowych. Ich przedmiotem jest niezdrowa żywność – przede wszystkim napoje orzeźwiające z dodatkiem cukru, dania nasycone tłuszczem, środkami utrwalającymi smak, generalnie: jedzenie śmieciowe. W Polsce podatkiem tego rodzaju jest obowiązujący od 2021 r. po­datek cukrowy. Artykuł poświęcony jest zarysowaniu organizacyjnych i prawnych aspektów funk­cjonowania tej kategorii podatków oraz konsekwencji ich funkcjonowania, a zwłaszcza możliwości wpływania na skalę niepożądanej konsumpcji i jej ograniczania ze względu na potrzeby ochrony zdrowia społeczeństwa.

Pojęcie podatku w Niemczech –konstytucyjnoprawne, ustawowe, orzecznicze, doktrynalne

Ireneusz Mirek

Ustawa zasadnicza RFN z 1949 r. nie zawiera definicji podatku. Federalny Sąd Konstytucyjny prezentował początkowo tezę o recepcji tradycyjnego, czysto fiskalnego pojęcia podatku z Ordynacji podatkowej Rzeszy z 1919 r. na potrzeby ustawy zasadniczej. Później sąd za „podatki w sensie konstytucyjnoprawnym” uznawał także podatki o charakterze sterującym czy stymulującym, co wywołało dyskusję w doktrynie, a z czasem korektę definicji ustawowej w nowej Ordynacji podatkowej od 1977 r. Swoje definicje tworzy też doktryna. Praktyczne znaczenie definicji ustawowych i doktrynalnych jest ograniczone. Najważniejszą rolę pełni pojęcie konstytucyjnoprawne, którego treść decyduje o rozdziale kompetencji finansowych między federacją a krajami związkowymi, a więc o podziale realnej władzy w państwie federalnym.

Wymagalność i skutki zeznania SD-3 na gruncie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn

Beata Stępień-Świderek

Instrumentalnym obowiązkiem podatników podatku od spadków i darowizn jest złożenie w terminie zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3. Obowiązek ten nie budzi wątpliwości w sytuacji nabycia rzeczy lub praw majątkowych podlegających opodatkowaniu, lecz w przypadku powołania się na nabycie stanowi przedmiot sporów doktrynalnych i jurydycznych. Również samo „powołanie się”, które stanowi element hipotezy art. 6 ust. 4 u.p.s.d., nie ma utrwalonego, powszechnie akceptowalnego rozumienia, zapewniającego jednolitość wykładni. Bieżące orzecznictwo potwierdza utrzymywanie się rozbieżności wykładni operatywnej wskazanego pojęcia, co rzutuje na niejednolitość rozstrzygnięć sądowych. Efektem negatywnym jest relatywizm interpretacyjny uzależniony od okoliczności faktycznych. Konsekwencją może być naruszenie konstytucyjnej zasady równości podatników w zakresie ich obowiązków i obciążeń podatkowych. Zasadniczym celem niniejszego opracowania jest dokonanie ustaleń dotyczących statusu zezna­nia SD-3 w podatku od spadków i darowizn oraz interpretacji skutków jego złożenia po terminie. Przedmiotem jest nadto wymagalność zeznania w sytuacji powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 6 ust. 4 u.p.s.d.

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2021 roku, sygn. III KK 321/19

Jacek Izydorczyk

Komentarz do orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczącego czynu karnoskarbowego – tzw. nieodprowadzenia w terminie przez płatnika pobranego podatku (art. 77 § 1 k.k.s.). Autor aprobuje stanowisko Sądu Najwyższego potwierdzające, że wskazany czyn karnoskarbowy ma tzw. charakter materialny. Ponadto koncentruje się na problemie bezzasadnego ścigania karnego w sprawach podatkowych.

Nr 2 (2021):

Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Bd 101/20

Bogumił Brzeziński

Komentarz poświęcony jest analizie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Bd 101/20. Rozpatrywane jest zagadnienie sposobu rozumienia art. 113 Ordynacji podatkowej, w myśl którego świadomość firmującego co do celu działania firmowanego podatnika przesądza o jego odpowiedzialności za zaległości podatkowe tego ostatniego. Autor krytycznie ocenia interpretację przepisu dokonaną przez sąd administracyjny, zwłaszcza w kontekście stanu faktycznego sprawy.

Wykonanie zastępcze a odliczenie VAT

Hanna Majszczyk

Przedmiotem artykułu są zagadnienia związane z prawem do odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) w związku z nabyciem przez podatnika VAT towarów lub usług od wykonawców zastępczych. Autorka wskazuje wiele wątpliwości wynikających ze stanowiska zajmowanego w tej sprawie przez organy podatkowe, które kwestionują prawo podatnika do odliczenia VAT w takich przypadkach. Ponadto zwraca uwagę, że przyjęte przez organy podatkowe stanowisko, zgodnie z którym nabycie towarów i usług od wykonawców zastępczych z założenia nie jest związane z działalnością gospodarczą podatnika, lecz z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, a w konsekwencji VAT od nabytych towarów i usług nie podlega odliczeniu – jest błędne. W artkule wskazuje się, że nabycie w warunkach wykonania zastępczego jest związane z działalnością gospodarczą podatnika i służy bezpośrednio realizacji tej działalności. Nie zmienia się bowiem przeznaczenie nabywanych przez podatnika towarów i usług. Jeżeli nabycie towarów lub usług od pierwotnie wybranego wykonawcy byłoby związane z działalnością gospodarczą podatnika, to nabycie towarów lub usług od wykonawców zastępczych również będzie z tą działalnością związane. Zmiana podmiotu realizującego usługi (dokonującego dostawy) nie zmienia celu ich nabycia przez podatnika ani ich związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik powinien mieć prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem w warunkach wykonania zastępczego. Prawo podatnika do odliczenia VAT powinno mieć przełożenie na wysokość rekompensaty od dłużnika (niesolidnego wykonawcy) z tytułu wykonania zastępczego, a nie odwrotnie.

Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych w Polsce – zagadnienia wybrane

Tomasz Gwóźdź

W artykule przedstawiono przegląd wybranych problemów prawnych, związanych z opodatkowaniem w Polsce podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych stosowanych we współczesnym przemyśle ciężkim i usługowym. Autor koncentruje się na prawie polskim, ale wskazuje także fundamentalne kwestie związane z podatkiem od nieruchomości oraz jego wpływem na politykę fiskalną i podatkową w innych państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Szczególną uwagę zwraca na rozróżnienie budynków, budowli i obiektów budowlanych w rozumieniu ustawy opodatkach i opłatach lokalnych oraz Prawa budowlanego. Poruszane są też bardziej złożone zagadnienia, takie jak opodatkowanie sieci elektrycznych i telekomunikacyjnych, elektrofiltrów czy konstrukcji wewnątrz budynków. Ponadto omawia najnowsze poglądy doktryny oraz aktualne sta­nowiska prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Podatkowoprawne kwestie odpowiedzialności inkasentów opłaty uzdrowiskowej

Tomasz Wołowiec

Inkasent jest zobowiązany do pobrania i przekazania podatku na rzecz właściwego organu podatkowego. Zakres odpowiedzialności inkasenta jest zawężony jedynie do sytuacji, w których należny podatek pobrał, lecz nie dokonał jego wpłaty na rzecz organu podatkowego. Jeśli podatek nie został przez inkasenta pobrany, nie ponosi on z tego tytułu żadnej odpowiedzialności –ani na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej, ani Kodeksu karnego skarbowego. Za podatekniepobrany przez inkasenta odpowiedzialność ponosi podatnik. Inkasent odpowiada całym swoim majątkiem w sposób nieograniczony. Ponownie może on ponosić odpowiedzialność także majątkiem wspólnym z małżonkiem, odpowiedzialność orzekana jest decyzją właściwego organu podatkowego. W sytuacji gdy inkasent wpłaci na rzecz organu podatkowego podatek, którego wcześniej nie pobrał, może go dochodzić drogą cywilną. Zobowiązany jest także gromadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą pobranych należności.

Nr 3 (2021):

Prolegomena do problematyki wykładni międzynarodowego prawa podatkowego

Bogumił Brzeziński

Międzynarodowe prawo podatkowe jest znaczącą dziedziną prawa międzynarodowego. Specyficznym przedmiotem regulacji prawnej jest tu w głównej mierze rozdział pomiędzy suwerennymi państwami kompetencji do opodatkowania tych samych zjawisk gospodarczych, a zwłaszcza osiąganego dochodu. Nie pozostaje to bez znaczenia dla wykładni jego przepisów. Umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu są stosowane przede wszystkim w stosunkach między państwem a jednostkami poddanymi jego jurysdykcji podatkowej. Ten fakt determinuje powszechność stosowania przepisów tych umów. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest potrzeba pogłębionej refleksji nad ich treścią, odtwarzaną w procesie interpretacji tych aktów prawnych, a w konsekwencji także nad zasadami wykładni przepisów międzynarodowego prawa podatkowego. Artykuł przedstawia najbardziej ogólne uwarunkowania społeczne i polityczne, w jakich tworzone jest i funkcjonuje międzynarodowe prawo podatkowe.

Ustawowe przesłanki warunkujące zwolnienie sprzedaży gruntów rolnych z podatku od czynności cywilnoprawnych

Zbigniew Ofiarski

Ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolniono od tego podatku umowę sprzedaży gruntów rolnych. W opracowaniu wykazano, że zwolnienie przysługuje tylko w przypadku łącznego spełnienia warunków określonych w tej ustawie. Nabywane grunty powinny stanowić gospodarstwo rolne lub jego część i być przeznaczone na utworzenie lub powiększenie gospodarstwa rolnego. Jego powierzchnia nie może być mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha, a nabywca powinien prowadzić gospodarstwo rolne przez co najmniej 5 lat od dnia nabycia gruntów. Celem regulacji prawnej jest zachowanie statusu prawnego sprzedawanych gruntów oraz poprawa struktury agrarnej w Polsce. W opracowaniu pozytywnie zweryfikowano hipotezę o pozafiskalnej funkcji tego zwolnienia. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem źródeł prawa, orzecznictwa sądów i dorobku doktryny prawa podatkowego. Zastosowano metodę dogmatycznoprawną jako metodę dominującą, a także uzupełniająco metody empiryczno-analityczną i prawnoporównawczą.

Dodatkowe zobowiązanie podatkowe ustalane na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług jako niepodatkowa należność budżetowa

Anna Miernik

Zagadnienie charakteru prawnego dodatkowego zobowiązania podatkowego ustalanego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od lat jest przedmiotem rozważań w doktrynie prawa podatkowego i judykaturze. Świadczenie to ma niewątpliwie charakter sankcyjny, przy czym uregulowane zostało przepisami ustawy podatkowej w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej i nazwane przez ustawodawcę dodatkowym zobowiązaniem podatkowym, co prowadzić może do wątpliwości, do jakiej kategorii należności publicznoprawnych powinno zostać zakwalifikowane. W artykule podjęto analizę charakteru prawnego przedmiotowego świadczenia, która wykazała, że stanowi ono niepodatkową należność budżetową w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o grach hazardowych przyczyną ubytków dochodów państwa w latach 2010–2019

Jerzy Politowicz

Branża hazardowa odznacza się wysoką dochodowością i generuje liczne miejsca pracy, a w związku z tym zasila budżet państwa i państwowe fundusze celowe. Po wprowadzeniu ustawy o grach hazardowych dochody państwa z działalności hazardowej znacznie spadły. Celem artykułu jest ukazanie kategorii dochodów państwa związanych z branżą hazardową, a także przyczyn i rozmiaru ubytków tych dochodów. Podobnego zadania nikt dotąd się nie podjął, dlatego artykuł może się przyczynić do wypełnienia luki w tym obszarze prawa finansowego.

Nr 4 (2021):

Prawna natura obowiązku zapłaty podatku na podstawie wystawionej faktury – pomiędzy odpowiedzialnością a sankcją podatkową w podatku od towarów i usług

Adam Nita

Przedmiotem artykułu jest szczególnego rodzaju rozwiązanie prawne, ukształtowane w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji jego zastosowania wystawca faktury niedokumentującej rzeczywistej transakcji obowiązany jest uiścić podatek wykazany w tym dokumencie. Dzieje się tak, pomimo że wprowadzenie do obrotu tzw. pustej faktury nie jest przedmiotem opodatkowania w podatku od towarów i usług. Autor odnosi się do powszechnie głoszonej tezy, że konieczność zapłaty podatku na podstawie wskazanego wcześniej przepisu jest instrumentem ochrony państwa przed skutkami nienależnego odliczenia i zwrotu podatku od towarów i usług. Jednocześnie dowodzi on, że w pewnych okolicznościach efektem zastosowania dyspozycji art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług może być ukształtowanie sankcji podatkowej.

Korekta rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych – wybrane zagadnienia

Magdalena Gródecka

Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych oparta jest na tzw. samoobliczeniu, a więc złożeniu przez podatnika stosownej deklaracji podatkowej. Obowiązkowi złożenia przez podatnika rocznego zeznania podatkowego towarzyszy możliwość korygowania tego rodzaju deklaracji, w szczególności z uwagi na błędy formalne (np. w zakresie danych identyfikujących składającego) lub rachunkowe. Korekta deklaracji może wiązać się zarówno ze zmniejszeniem kwoty do zapłaty (nadpłata), jak i z koniecznością zwiększenia kwoty zobowiązania. W przypadku wykazania zobowiązania podatkowego w kwocie wyższej niż wskazana w poprzedniej deklaracji podatnik ma obowiązek obliczenia i uiszczenia nie tylko kwoty zaległości, ale również odsetek od tej zaległości. Korygowanie zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych co do zasady stanowi uprawnienie podatnika, choć – w przypadku spełnienia przesłanek z art. 274 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa – organ podatkowy może zwrócić się do składającego deklarację o jej skorygowanie bądź dokonać stosownej korekty z urzędu. Skorygowanie deklaracji powoduje, że deklaracja pierwotna traci „byt prawny” i obowiązuje wersja skorygowana.1 Niniejszy artykuł przybliża problematykę dopuszczalności i skutków złożenia korekty rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na względzie to, że nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, postulować należy zwiększenie przejrzystości analizowanych przepisów.

Nowa bilateralna umowa podatkowa Polski z Gruzją w świetle stanowiska Polski i Gruzji wobec Konwencji Wielostronnej oraz aktualizacji Konwencji Modelowej OECD i Konwencji Modelowej ONZ z 2017 roku

Ziemowit Kukulski

Artykuł dotyczy rozwiązań przyjętych w nowej bilateralnej umowie podatkowej, zawartej 7 lipca 2021 r. między Polską a Gruzją, która zastąpi umowę między tymi państwami z 5 listopada 1999 r. Zgodnie z wolą obu umawiających się stron nie została ona objęta postanowieniami Konwencji wielostronnej implementującej środki prawa traktatowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku. W związku z tym wprowadzenie do niej klauzul antyabuzywnych oraz sposobów usprawniających rozwiązywanie sporów musiało nastąpić w drodze dwustronnych negocjacji. Autor analizuje wpływ Konwencji wielostronnej, Konwencji Modelowej OECD i Konwencji Modelowej ONZ na kształt zaadaptowanych w niej rozwiązań oraz ich znaczenie dla przyszłości polskiej praktyki traktatowej.

Klauzula najwyższego uprzywilejowania w sprawach podatkowych – uwagi na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie Řízení Letového Provozu ČR, s. p. przeciwko Bundesamt für Finanzen C-335/05

Joanna Połatyńska

W artykule omówione zostały zagadnienia związane ze stosowaniem znanej powszechnie w międzynarodowych stosunkach gospodarczych klauzuli najwyższego uprzywilejowania, również w sprawach podatkowych. Przyczynkiem do analizy tego zagadnienia jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie Řízení Letového Provozu ČR, s. p. przeciwko Bundesamt für Finanzen (C-335/05), dotyczące stosowania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej z jednej strony zasady wzajemności w odniesieniu do państw trzecich, a z drugiej zawartej w art. II ust. 1 Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS) klauzuli najwyższego uprzywilejowania. Wychodząc od prawnomiędzynarodowego standardu najwyższego uprzywilejowania, autorka wskazuje, że funkcją tego typu klauzul jest wprowadzenie równego traktowania podmiotów, niezależnie od ich pochodzenia czy przynależności państwowej, co w konsekwencji prowadzi do usuwania barier w handlu międzynarodowym. Szczególne znaczenie mają klauzule najwyższego uprzywilejowania w systemie Światowej Organizacji Handlu. Na tym tle orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Řízení Letového Provozu ČR stanowi potwierdzenie wymogu pierwszeństwa prawa pierwotnego Unii Europejskiej, a co za tym idzie – interpretowania przepisów prawa wtórnego zgodnie z umowami międzynarodowymi wiążącymi Unię. Wątpliwości może jednak budzić umocowanie państw członkowskich, na podstawie prawa wspólnotowego, do ograniczania stosowania klauzuli najwyższego uprzywilejowania wynikającej z art. II ust. 1 GATS.

„Polityczno-kadrowa” Krajowa Administracja Skarbowa

Ireneusz Nowak

Artykuł podejmuje tematykę wybranych aspektów procesu legislacyjnego związanego z uchwaleniem ustaw o Krajowej Administracji Skarbowej. Przeprowadzona w publikacji analiza wykazała, że reforma rządowej administracji danin publicznoprawnych w zakresie tzw. konsolidacji administracji podatkowej, Służby Celnej oraz kontroli skarbowej została niestety dokonana pod dyktando stricte polityczno-kadrowych celów. Bez wątpienia taki cel nie powinien w żadnej mierze przyświecać racjonalnemu ustawodawcy.

XXIV Ogólnopolska Konferencja Naukowa dla Studentów pt. „Współczesne problemy orzecznictwa sądowego w sprawach podatkowych” – Łódź, 14 grudnia 2021 r.

Ireneusz Nowak

Sprawozdanie z konferencji.

 

Komentarze

Ten post dostępny jest także w języku: Polish