Z przyjemnością informujemy, że książka Umykanie. Pomyślenia z etnografii życia  autorstwa Wojciecha Józefa Burszta i Marcina Kafara otrzymała główną Nagrodę w Konkursie Stowarzyszenia Wydawców Szkół Wyższych im. ks. Edwarda Pudełki w Roku 2024.

Celem Konkursu jest promowanie sztuki edytorstwa naukowego i dydaktycznego. W skład Jury wchodzą specjaliści ze świata nauki i przedstawiciele: Polskiej Izby Książki, Stowarzyszenia Wydawców Szkół Wyższych oraz mediów. Wręczenie nagrody odbyło się podczas inauguracji Poznańskich Targów Książki.

O książce:

Książka  Umykanie. Pomyślenia z etnografii życia gromadzi teksty zmarłego niedawno czołowego polskiego antropologa –  prof. Wojciecha Burszty, które zostały przygotowane do wydania, skomentowane i opowiedziane przez jego współpracownika, dra Marcina Kafara.

Prof. dr hab. Dariusz Czaja z Uniwersytetu Jagiellońskiego pisał o niej:

„Książka jest ważną i potrzebna pozycją w polskiej humanistyce. Tak mocne splecenie w niej „życia i twórczości” (a w finale: śmierci) nadaje jej szczególnego wymiaru. Dzięki niej poznajemy (albo przypominamy sobie) niezwykle ważną (nie tylko w środowisku antropologii poznańskiej) postać polskiej antropologii kultury, której Wojciech J. Burszta już zawsze pozostanie nieusuwalną częścią. A poza tym, książka ta może stanowić zaproszenie dla pisania i redagowania nieoczywistych biografii autorów, którzy swoją twórczość realizowali w idiomie naukowym.

Fragment książki

[Słowo] „[u]mykanie” ma mnóstwo synonimów odnoszących się do odmiennych grup znaczeniowych. „Umykać” to w sensie potocznym uciekać skądś, wydostawać się ukradkiem, przemieścić z niechcianej sytuacji ku bardziej pewnemu gruntowi. Umykać może także czas bezlitośnie upływający, zwłaszcza w jego linearnej wykładni „przeszłość – teraźniejszość – przyszłość”. „Umykanie” to jednak również wycofywanie się z czegoś, ucieczka przed krytyką, porzucenie głoszonego poglądu, robienie uników (tak dzisiaj typowe dla światka politycznych gierek), spłoszenie się, rejterada powodowana tchórzostwem, uchylanie się przed odpowiedzialnością za czyny i słowa; umykać można w sensie uchylania się przed dotykiem albo uderzeniem.

I jeszcze jeden kontekst znaczeniowy umykania, ważny dla mnie, istotny dla niniejszej książki: wykroczenie w czymś poza ustalone granice, niepoddawanie się czemuś. W tym sensie „umykanie” byłoby niezgodą na niepamięć, na utratę tu i teraz odkrywanych pokładów wyobraźni w momencie, kiedy – jednocześnie – robię wszystko, dzięki medycynie i staraniom lekarzy, aby umknąć śmierci albo przynajmniej maksymalnie odsunąć ten – skądinąd nieuchronny fakt, iż życie ma kres.

Publikacja ukazała się sumptem Wydawnictwa Uniwersytetu Łodzkiego. Jej koedytorem jest Uniwersytet SWPS.

Komentarze

Ten post dostępny jest także w języku: angielski