Wydawnictwo Acta Universitatis Lodzensis. Folia Sociologica ukazuje się od 1980 roku. Od początków swego istnienia starało się być ambitnym czasopismem komentującym zmiany jakim podlegały polskie i europejskie społeczeństwa. Wśród artykułów znajdują się prezentacje i raporty z badań, analizy społeczno-polityczne, interesujące teksty analityczne i metodologiczne. Wśród numerów Folia Sociologica znajdują się również zeszyty wydane w języku angielskim (taką formę miał pierwszy numer czasopisma) oraz innych językach konferencyjnych.

W redagowaniu zeszytów Folia Sociologica brali udział tacy socjologowie jak, m.in.: Jan Woskowski, Longin Indisow, Jolanta Kulpińska, Zbigniew Bokszański, Danuta Walczak-Duraj, Bogusław Sułkowski, Janina Tobera, Wacław Piotrowski, Jan Lutyński, Marek Czyżewski, Ewa Rokicka, Anna Buchner-Jeziorska, Krzysztof Konecki, Edmund Lewandowski, Jolanta Grotowska-Leder, Janusz Mariański.

Nr 85 (2023): Socjologia sztuki – wybrane aspekty i konteksty ukazał się pod redakcją Dominika Porczyńskiego i Agaty Rozalskiej.

W numerze (PDF):

Sztuka ultrakonserwatywnego buntu. Analiza dyskursu

Paweł Możdżyński

Przedmiotem artykułu jest aspekt buntu w dyskursie ultrakonserwatywnym prowadzonym w polskim polu sztuk wizualnych. Korzystając ze zdobyczy socjologicznej analizy dyskursu, socjologii krytycznej i socjologii sztuki Pierre’a Bourdieu, autor analizuje dzieła sztuki, teksty pisane i inne wypowiedzi artystów wyznających ultrakonserwatywne wartości. Po rozdziale poświęconym przyjętej perspektywie teoretyczno-badawczej po kolei w tekście badane są główne wątki i aspekty tego nowo powstałego fenomenu kulturowego. Ostatni rozdział, zamykający tekst, jest poświęcony zagadnieniu „marszu przez instytucje” i walki o hegemonię kulturową w polskim polu sztuki.

Pomiędzy mitem i rzeczywistością – zróżnicowanie stanowisk na temat wolności i powinności artysty

Emilia Zimnica-Kuzioła

Celem artykułu jest prezentacja zróżnicowanych stanowisk na temat wolności i powinności artysty. Autorkę interesują dyskursy na temat wolności artysty, współistniejące w obiegu publicznym. Formułują je sami artyści, krytycy, naukowcy, przedstawiciele mediów i Kościoła, a nawet prawnicy.

Egzemplifikację omówionych w pierwszej części artykułu dyskursów dotyczących wolności artysty stanowi publiczna dyskusja na temat kontrowersyjnego spektaklu Klątwa (na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego), znajdującego się (od 2017 r.) w repertuarze stołecznego Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera, zrealizowanego przez chorwackiego reżysera Olivera Frljicia.

Sztuka w COVIDZIE. Instytucje upowszechniające sztukę współczesną w czasie pandemii i ich publiczność

Izabela Franckiewicz-Olczak

Artykuł, bazując na badaniach jakościowych i danych dotyczących frekwencji, analizuje funkcjonowanie instytucji upowszechniających sztukę współczesną i zachowania ich odbiorców podczas pandemii COVID-19. Do interpretacji omawianych zjawisk zastosowana została koncepcja anomii Émile’a Durkheima i typów indywidualnego przystosowania Roberta K. Mertona.

Metawersum i jego potencjał twórczy dla sztuk wizualnych

Agata Kępińska, Rafał Wiśniewski

Narodowe Centrum Kultury prowadzi projekt badawczy typu foresight, dotyczący wpływu wschodzących technologii na sztukę. W artykule przedstawiono pierwsze wnioski z analizy możliwości stwarzanych przez rozwój wirtualnych przestrzeni, dostępnych dla artystów i publiczności – mających prowadzić do powstania Metawersum – oraz nowej formy własności, jaką jest NFT. Tekst poświęcony został potencjałowi nowych narzędzi i mediów, a więc pozytywnym aspektom styku najnowszych technologii i sztuki. W artykule można znaleźć definicję Metawersum, NFT oraz sztuki cyfrowej. Te elementy rzeczywistości społecznej (oraz technologicznej) okazują się nie tylko zazębiać, ale i dopełniać. Tekst odpowiada na pytanie, jaki potencjał dla artystów sztuk wizualnych niesie ze sobą kolejna faza transformacji cyfrowej.

Osamotnieni, wyizolowani, autowykluczeni? Z czego wynika nieobecność mężczyzn seniorów w instytucjach kultury?

Krzysztof Stachura

Celem artykułu jest przedstawienie uwarunkowań ograniczonej obecności mężczyzn seniorów w instytucjach kultury w Polsce. W tekście scharakteryzowane zostały kontekst podejmowania przez starszych mężczyzn instytucjonalnej aktywności kulturalnej oraz główne powody, dla których ich skala uczestnictwa w kulturze jest niska. Zasadniczymi czynnikami, które różnicują charakter partycypacji kulturalnej, jest płeć kulturowa oraz wynikające z niej wzorce zachowań i indywidualne strategie adaptacyjne. Wątki te analizowane są w kontekście barier i problemów, jakich doświadczają mężczyźni seniorzy, a także ryzyk związanych z wykluczeniem społecznym w obrębie tej grupy.

Wspomnienie

Krzysztof T. Konecki, Waldemar Dymarczyk

Komentarze

Ten post dostępny jest także w języku: angielski