Czy żyjemy w “naszej erze”?

Opis produktu

Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki, ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […] Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. […] zaniepokojeni ewentualnymi turbulencjami nie muszą zapinać pasów – jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi.

Przewrót kopernikański 2.0

Komentarze

Spis treści

Od autora 7

Czy żyjemy w „naszej erze”? 9

Między prawem i etycznością: moralność jako wspólnota wartości użytkowej 45

Hegel jako krytyk idei umowy społecznej 65
Umowa formalnie łączy zawierające ją strony, utrwalając zarazem ich faktyczne rozdzielenie (66); Umowa społeczna konstytuuje społeczeństwo obywatelskie, a nie państwo czy rodzinę (68); Wyodrębnienie społeczeństwa obywatelskiego sprzyja uwolnieniu państwa i rodziny od korumpujących je prywatnych interesów (71); Społeczeństwo obywatelskie jako rodzina ogólna i państwo zewnętrzne (74); Kultywowanie egoistycznych interesów podważa integralność państwa i rodziny, sprzyja zaś rozwojowi społeczeństwa obywatelskiego (76); Społeczeństwo obywatelskie nadaje egoistycznej samorealizacji znaczenie kulturotwórczej pracy nad sobą, która denaturalizuje osobowość obywateli, wyzwalając ją z wszelkich przyrodzonych zaszłości (79); Społeczeństwo obywatelskie: kultura jako rzeczywistość moralności (82); Ekonomia polityczna jako teoretyczna samowiedza społeczeństwa obywatelskiego (84); Społeczeństwo obywatelskie jako uniwersalna instytucja nowożytnego uspołecznienia (88)

Karol Marks i kryzys kapitalizmu 91

Przewrót kopernikański 2.0 127
Pytanie do Kanta: czy można wyzwolić „widza” ze stagnacji, „każąc mu się obracać”? (131); Logika transcendentalna: jak krytyczne przeciwstawienie „realnej” analityki „urojonej” dialektyce przechodzi w ich bezwiedne zespolenie? (145); Lunocentryzm: urojony przystanek na drodze od geocentryzmu do heliocentryzmu (164); Hegel metafizycznie przekracza matematyczne przyrodoznawstwo (ze szczególnym uwzględnieniem matematyki) (173); Przewrót kopernikański 1.0 jest incydentalną woltą w obrębie kosmologicznego centryzmu; w wersji 2.0 staje się on nieustającą re-wolucją, uprzystępnioną przez Hegla linearnej formie logiczno-historycznego procesu, w którym opatrznościową rolę samorealizującej się samowiedzy odgrywa filozofia (191)

Bibliografia 203

Informacje o pierwodrukach 205

Komentarze