“Temat przewodni przedstawionego Czytelniczkom i Czytelnikom numeru to „Człowiek w kryzysie w instytucjach wychowawczych i wsparcia społecznego”. Takie ujęcie problematyki nasuwać może wrażenie sformułowania na zbyt wysokim poziomie ogólności. „Kryzys”, jakiego doświadczać może człowiek, posiada jednak różne oblicza i wymiary. Rozgrywać się może na wielu scenach, w obrębie relacji międzyosobowych, międzygrupowych lub w przestrzeni między grupą i jednostką. Jest widoczny lub ukryty, dobrze rozpoznany lub dopiero rozpoznawany. Bywa przejściowy, jak również nosi cechy trwałości. Kryzys może być sytuacją „nieradzenia sobie” w pewnych sytuacjach i wobec zagrożeń, może także być konsekwencją rozległych strat czy wadliwych oddziaływań grup społecznych i instytucji. W końcu kryzys może dotykać same instytucje, których zadaniem jest wspieranie człowieka w sytuacjach trudnych. Tak rozumiany kryzys, a właściwie„kryzysy” zaznaczają się na łamach artykułów zawartych w numerze”.

/Wprowadzenie/