Wiem, co jem? Psychologia nadmiernego jedzenia i odchudzania się
Czy próbowaliście się kiedyś odchudzać? Tak? Zatem na pewno wiecie, jak trudno zacząć i jeszcze trudniej wytrwać. I znacie radość, gdy uda się schudnąć kilka kilogramów albo uczucie złości, gdy wysiłki idą na marne. Oprócz tego jeszcze efekt jojo. Jak sobie z tym wszystkim poradzić? Czy tylko dieta wystarczy, czy trzeba jeszcze ćwiczyć? Zapewne znacie odpowiedzi na te pytania, mimo to warto zajrzeć do książki Niny Ogińskiej-Bulik, ponieważ autorka opiera się na szerokiej wiedzy: swojej oraz innych badaczy, dokładnie odpowiadając na powyższe pytania. Ponadto porusza inne zagadnienia, m.in. czym jest nadwaga, a czym otyłość, jakie są ich konsekwencje biologiczne, psychologiczne, społeczne, kulturowe. Omawia także różne sposoby służące zmniejszeniu masy ciała.
Autorka pokazuje, że czynnik psychologiczny jest bardzo ważny w procesie odchudzania. Dopiero gdy docenimy jego rolę i włączymy go do programu zmniejszania wagi, możemy uzyskać pełny efekt. To właśnie wiedza ułatwia samo podjęcie decyzji o zmianie i dalszej pracy nad sobą.
W pełni zgadzam się z autorką – wsparcie psychologiczne jest niezwykle ważne. Nieraz w gabinecie psychoterapeutycznym słyszę: „Chcę schudnąć, znam wszystkie diety, wiem, że muszę ćwiczyć, ale nie potrafię zmusić się do aktywności, nie jestem konsekwentna. Kiedy widzę ciastko, nie mogę się opanować. Nie wiem, co robić?“ albo: „Nie daję sobie rady, ćwiczę, mniej jem. Wydaje mi się, że wiele robię, żeby schudnąć, ale waga nie spada. Może to przez stres? Ciągle kłócę się z mężem. Nie potrafię poukładać swojego małżeństwa“. Jasne, że napięta sytuacja w domu, niska samoocena, niewiedza o własnych potrzebach i potrzebach organizmu utrudniają wychodzenie z otyłości. Analiza naszego własnego zachowania, również tego dotyczącego jedzenia, naszych myśli i wyborów, nauczenie się myślenia pozytywnego, asertywności (np. odmawiania jedzenia w towarzystwie), radzenia sobie na codzień ze stresem, rozwiązywanie problemów rodzących napięcie – to wszystko skutecznie wspiera odchudzanie i pomaga po jego zakończeniu w urzymaniu wagi, o jakiej marzymy.
Autorka w drugiej części książki proponuje programy psychologicznego wspomagania redukcji wagi dla dorosłych oraz dla dzieci i młodzieży. Programy te uważam za bardzo wartościowe do pracy grupowej, tym bardziej, że można je przeprowadzać w zaprezentowanej formie. Są również inspirujące do pracy indywidualnej, bo kierują uwagę na szereg zagadnień, których poruszenie w pracy z klientem może być dla niego istotne, np. praca z emocjami, myśleniem czy edukacja w zakresie zdrowego odżywiania.
Książka jest na pewno ważną pozycją dla specjalistów kilku dziedzin: dietytyków, psychologów, psychoterapeutów, pedagodów, lekarzy, nauczycieli – i jest napisana w sposób dostosowany do potrzeb tych odbiorców.
Zastanowił mnie trochę przewrotny tytuł. Zapytanie: „Wiem, co jem?” kojarzy się bardziej z produktami żywieniowymi, informacją o ich jakości, kaloryczności, poziomie glikemicznym, sposobie uprawy/hodowli. Kiedy sięgam po taką publikację, spodziewam się, że zdobędę wiedzę, umożliwiającą mi odpowiedni dobór produktów do moich potrzeb żywieniowych. Druga część tytułu jest bardzo adekwatna i o tym własnie jest ta książka – o psychologii nadmiernego jedzena i odchudzania się.
Bardzo polecam:)
Komentarze
Ten post dostępny jest także w języku: angielski